چهل سالی می گذشت ازعام فیل                  میهمان غار او شد جبرئیل
آن فرشته گفت بر او این بخوان                         گفت احمد اُمّی ام من ای جوان
تا سه باری گفت او این را بخوان                         باز احمد گفت هستم ناتوان
ناگهان در خود فشاری سخت دید                         آن فرشته علم را در او دمید
بار دیگر آمد او را این ندا                                 پس بخوان اكنون تو بانام خدا
آن كه عالم را كند یك جا خَلَق                         خلق گردانیده انسان از عَلَق
هست قرآن نزدت اینك پس بخوان                   خالقت را زین سبب اكرم بدان
او قلم را بر شما تعلیم داد                             علم بر مجهول را هم داد یاد
اوّلین آیات قرآن شد نزول                                  زین سبب آغاز شد كار رسول
چهلمین سال از گذشت عام فیل                    بیست و هفتم از رجب دید آن دلیل
آن طرف جبریل رفتش آسمان                         این طرف احمد بشد بر خانمان
چون خدیجه حالت احمد بدید                      بسترش پهن و عبا بر وی كشید
كرد تشریحش محمّد واقعه                           گفت جبریل آمدش چون صاعقه
هركجای آسمان رخ تافتم                            نقش جبریلی به آن جا یافتم
گفت من هستم فرستاده ز رب                     لاتخف خود را میانداز ی به تب
گفت برخوان نفی كردم تا سه بار                        حالتی آمد كه شد تسهیل كار
لوح را خواندم توانستم عجب                           این توانستن بود از فضل رب
همسرش با مهر گفت او را چنین                   مصطفی گردیده ای روی زمین
خانه ی آنان بشد روشن ز حق                       مكّه بودش در غروب آن جا شفق